miércoles, 4 de febrero de 2009

Dicitencello vuie

una rueda que regresa en forma de llanto. una elíptica rueda de bicicleta vieja que acompaña un recuerdo infantil, donde me veo de la mano de mi mismo. un vapor de sueño y lata que da vueltas en la piscina de la noche... ideas, pensares, palabras. ahora en este espacio de espera se abren los días lentamente. el tiempo es rápido.
¿por qué la melancolía? larga dicha triste y empedrada.
escucho una canción que rueda abombada, haciendo sonido de metal.
la voz se llena en la pared.
la voz se pierde.
yo no hago otra cosa que regresar, insitentemente.


Dicitencello a 'sta cumpagna vosta
ch'aggio perduto 'o suonno e 'a fantasia
ca 'a penzo sempre.
Che é tutta 'a vita mia
i' nce 'o vvulesse dicere,
ma nun nce 'o ssaccio di!

A' voglio bbene,
A' voglio bbene assaie,
Dicitencello, vuie ca nun m' 'a scordo maie!
E''na passiona...
cchiù forte 'e 'na catena,
ca me turmenta ll'anema
e nun me fa campá.

'Na lacrema lucente v' è caduta...
Diciteme 'nu poco a che penzate...
Cu' st'uocchie doce
vuie sola me guardate...
Levámmece 'sta maschera,
dicimmo 'a veritá.

Te voglio bbene, te voglio bbene assaie
si' ttu chesta catena
ca nun se spezza maie!
Suonno gentile, suspiro mio carnale
te cerco comm'all'aria
te nun me fa campá!


2 comentarios:

Anónimo dijo...

Qué belleza de texto y de canción... Cuando pueda posteo esa traducción :-)

León Sierra dijo...

Ya no me importa esa traducción, pero qué bonito era conmoverse a un tiempo. Un tiempo de ficción.